Dynamic Patient Positioning Protocol – Sensory Assisted Application (DPPP-SAA)
در حال حاضر اینجانب پروتکل موقعیت یاب پویا ستون فقرات را به عنوان پروتکل اصلی درمان در کلینیک ستون فقرات خود اجرا می کنم. این یک روش درمانی خاص و منحصر به فرد است که من شخصاً در طول 33 سال تجربه بالینی خود طراحی و بهبود بخشیده ام. این پروتکل مبتنی بر تکنیک فلکشن – دیستراکشن است که برای انواع اختلالات بین مهره ای ستون فقرات، دیسکوپاتی ها، و همچنین ناهنجاری های ساختاری و عملکردی ستون فقرات کاربرد دارد
این پروتکل مبتنی بر شواهد علمی است که امکان می دهد تا روش درمان خاص بر اساس نیاز بیمار تعیین شود. توجه به این نکته ضروری است که حتی با وجود این که شباهت هایی در روش های درمان بیماران وجود دارد، اما در این سیستم، پروتکل درمان به طور اختصاصی برای هر بیمار طراحی شده است. متعاقباً و علاوه بر روشهای معاینات استاندارد و نتایج مطالعات تصویربرداری پیشرفته، تشخیص بیومکانیکی نیز مورد توجه قرار گرفته و امکان انتخاب دقیقتر روش درمان مناسب را فراهم می آورد
به طور کلی، حتی تشخیص دقیق نوع و شدت آسیب دیدگی دیسک نیز جزء مهمی در این انتخاب محسوب می شود. تاکید بر این نکته ضروری است که در این سیستم، به عنوان مثال روش درمان فتق دیسک جانبی بسیار متفاوت از روش درمان فتق خلفی، یا حتی دیسک بیش از حد برآمده است
در نتیجه، این ویژگی پروتکل درمانی است که امکان درمان موثرتر ایمن‌تر را فراهم می‌کند، که پیش‌آگهی طولانی‌مدت را نیز به طور قابل‌توجهی بهبود بخشیده است. در واقع، در طول درمان موارد پیچیده با آسیب‌شناسی ساختاری پیشرفته، ممکن است برای نظارت بر بهبود ساختاری و پیش‌آگهی طولانی‌مدت، مطالعات ام ار ای در 4-6 هفته اول، 12 هفته و 24 هفته پیگیری لازم باشد
برنامه هوشمند ذکر شده توسط سخت افزار خاص پشتیبانی می شود. این ابزار که من نیز طراحی و ثبت کرده ام، نه تنها امکان نظارت مستقیم روی روش درمان را فراهم می کند، بلکه قادر است جزئیات دقیق هر جلسه را نیز ثبت کند. در نتیجه، داده های جمع آوری شده برای مطالعه نتایج مختلف روش های درمان و اثربخشی بالینی آنها بسیار ارزشمند است. علاوه بر این، روشهای درمان خاص برای بیماران با عوارض بالینی – عصبی مشابه، می تواند به صورت عینی به منظور مطابقت بالینی، آموزش های آکادمیک تخصصی، و پروژه های تحقیقاتی مرتبط طبقه بندی شوند
به عنوان یک اصل اساسی، انتظار می رود بیماران مبتلا به درد موضعی یا حتی رادیکولار در چند جلسه اول به این پروتکل به خوبی پاسخ دهند. پاسخ به درمان با کاهش قابل توجه در شکایت اصلی، بهبود علایم عصبی محیطی و بهبود عملکرد مناسب در دستگاه نظارت اندازه گیری می شود
تاکید بر این نکته ضروری است که انتخاب صحیح بیمار به اندازه پروتکل درمان اتخاذ شده دارای اهمیت است. به طور کلی، بیماران مبتلا به امراض بین مهره ای ستون فقرات و دیسکوپاتی بدون نقص عصبی پیشرونده را می توان کاندیدای احتمالی این پروتکل در نظر گرفت. در حقیقت، پایداری زیست مکانیکی لزوماً با شدت آسیب شناسی ساختاری مشاهده شده در مطالعه تصویربرداری مطابقت ندارد. به طور مثال، یک فتق بزرگ یا حتی یک اکستروژن کانونی ممکن است از دیدگاه بیومکانیکی پایدارتر از یک دیسک بیش از حد برآمده با دژنراسیون شدید باشد
همچنین این نکته بسیار مهم است که این پروتکل درمان در امتداد سطح محوری با اجزای رفع فشار به صورت بسته دارای کنترل بسیار دقیق می باشد و با حداقل چرخش جانبی یا محوری اعمال می شود. بنابراین، حتی در موارد دیسکوپاتی های پیشرفته و تظاهرات بالینی – عصبی مربوط به آنها نیز، یک روش ایمن تلقی می شود
لطفاً توجه داشته باشید که برخی از نتایج مقایسه قبل و بعد از درمان را می توانید در قسمت مطالعات نتایج درمان این سایت مشاهده فرمایید
دکتر حسین صباغ
انتشار: 08 نوامبر 2019
بروز رسانی: 27 سپتامبر 2021